Thursday, February 17, 2011

Human duty/मानव धर्म

Buddhyaa vishuddhayaa yukto dhrityaatmaanam niyamya cha;
Shabdaadeen vishayaanstyaktwaa raagadweshau vyudasya cha.

Viviktasevee laghwaashee yatavaakkaayamaanasah;
Dhyaanayogaparo nityam vairaagyam samupaashritah.

Ahankaaram balam darpam kaamam krodham parigraham;
Vimuchya nirmamah shaanto brahmabhooyaaya kalpate.

Brahmabhootah prasannaatmaa na shochati na kaangkshati;
Samah sarveshu bhooteshu madbhaktim labhate paraam.

Yatah pravrittirbhootaanaam yena sarvamidam tatam;
Swakarmanaa tamabhyarchya siddhim vindati maanavah….46/18 gita
Endowed with a pure intellect, controlling the self by firmness, relinquishing sound and
other objects and abandoning both hatred and attraction, Dwelling in solitude, eating but little, with speech, body and mind subdued, always
engaged in concentration and meditation, taking refuge in dispassion, Having abandoned egoism, strength, arrogance, anger, desire, and covetousness, free
from the notion of “mine” and peaceful,—he is fit for becoming Brahman. Becoming Brahman, serene in the Self, he neither grieves nor desires; the same to all
beings, he attains supreme devotion unto god.


He from whom all the beings have evolved and by whom all this is pervaded,
worshipping Him with his own duty, man attains perfection.
Man attains perfection by worshipping the Lord through the
performance of his own duty, that is, he becomes qualified for the dawn of Self-knowledge.
जय जय सुरनायक जन सुखदायक प्रनतपाल भगवंता।
गो द्विज हितकारी जय असुरारी सिधुंसुता प्रिय कंता।।
पालन सुर धरनी अद्भुत करनी मरम न जानइ कोई।
जो सहज कृपाला दीनदयाला करउ अनुग्रह सोई।।
जय जय अबिनासी सब घट बासी ब्यापक परमानंदा।
अबिगत गोतीतं चरित पुनीतं मायारहित मुकुंदा।।
जेहि लागि बिरागी अति अनुरागी बिगतमोह मुनिबृंदा।
निसि बासर ध्यावहिं गुन गन गावहिं जयति सच्चिदानंदा।।
जेहिं सृष्टि उपाई त्रिबिध बनाई संग सहाय न दूजा।
सो करउ अघारी चिंत हमारी जानिअ भगति न पूजा।।
जो भव भय भंजन मुनि मन रंजन गंजन बिपति बरूथा।
मन बच क्रम बानी छाड़ि सयानी सरन सकल सुर जूथा।।
सारद श्रुति सेषा रिषय असेषा जा कहुँ कोउ नहि जाना।
जेहि दीन पिआरे बेद पुकारे द्रवउ सो श्रीभगवाना।।
भव बारिधि मंदर सब बिधि सुंदर गुनमंदिर सुखपुंजा।
मुनि सिद्ध सकल सुर परम भयातुर नमत नाथ पद कंजा।।

No comments: